Lieve Joris is internationaal bekend als schrijfster van non-fictie boeken over de Arabische wereld, Oost-Europa en Afrika. Haar boeken werden in acht talen vertaald en bekroond met onder andere de Henriëtte Roland Holst-prijs, de Cultuurprijs van de Vlaamse gemeenschap, de Bob den Uyl-prijs, de Franse Prix de l’Astrolabe en de Prix Nicolas Bouvier. In Frankrijk werd zij benoemd tot ridder in de Orde van Kunst en Letteren.
België's vroegere kolonie Congo is een terugkerend thema in haar oeuvre. In Terug naar Congo, Dans van de luipaard, Het uur van de rebellen en De hoogvlaktes pleegt zij 'literaire vivisectie op de geschiedenis', zoals een recensent het noemde.
In Mali Blues trekt ze door Senegal, Mauritanië en Mali, landen die getroffen zijn door droogte, rebellenopstanden en etnische conflicten. In het titelverhaal daalt zij met de Malinese blueszanger Boubacar Traoré af in diens dramatische verleden.
Naast Afrika heeft de Arabische wereld altijd een grote aantrekkingskracht op haar uitgeoefend, getuige De Golf, Een kamer in Cairo en De poorten van Damascus.
In de zomer van 1989 belandt Lieve Joris, aangetrokken door de boeken van György Konrád, in Hongarije. In De melancholieke revolutie volgt zij van binnenuit hoe het communistische rijk in elkaar zijgt en ontdekt ze hoe groot de trauma’s zijn die bij het aanbreken van het nieuwe tijdperk opwellen.
In de verhalenbundel Mijn Afrikaanse telefooncel komen Afrika, het Midden-Oosten en Oost-Europa – de drie gebieden die Lieve Joris jarenlang bereisde – samen. In Op de vleugels van de draak begeeft zij zich op de steeds drukker wordende handelsroute tussen Afrika en China en duikt zij onder in de wereld van de Afrikanen en Chinezen die elkaars territorium binnenzwemmen.
Na haar jarenlange omzwervingen keert Lieve Joris in Terug naar Neerpelt terug naar het Vlaanderen van haar jonge jaren en schrijft zij het verhaal waar zij al die tijd omheen reisde.

→ → Lieve brengt een fragment mee uit Is dit een mens van Primo Levi.

Johan Leysen (°1950), begon zijn carrière als acteur in Belgische en Nederlandse theaters. Hij verscheen in verschillende films en ontmoette Jean-Luc Godard in 1983, die hem als professor castte in zijn film Je vous salue, Marie. Leysen verscheen sinds 1977 in meer dan 130 films en televisieprogramma's en ontving verschillende prijzen. In 1998 won hij het Gouden Kalf voor Beste Acteur voor zijn rol in de film Felice...Felice.... In de film The American (2010) verscheen hij als Pavel, de moordenaar van George Clooney, en in Le tout nouveau Testament (2015) speelde hij de echtgenoot van Catherine Deneuve. Hij speelde voorts in films van François Ozon, Terrence Malick en Joachim Lafosse. Daarnaast bleef hij zich altijd engageren voor het theater. Zijn samenwerkingen met regisseurs als Guy Cassiers, Johan Simons en Heiner Goebbels maakte hem tot een van de belangrijkste en meest vooraanstaande podiumkunstenaars van Europa. Johan Leysen werkte eerder samen met Milo Rau aan The Civil Wars en Five Easy Pieces.

Bij NTGent speelde hij recent in de producties La Reprise (2018) en Orestes in Mosul (2019) van Milo Rau. In 2022 speelt Leysen in Gent de integrale versie van Texts for Nothing van Samuel Beckett. Een drie uur durende tour de force als kroon op het werk van een carrière die al 50 jaar duurt.

In het voorjaar toerde Johan Leysen door Vlaanderen met Zeg aan de kinderen dat wij niet deugen Een portret van Vlaanderens beste levende dichter en een afrekening met zijn generatie, een produktie van Behoud de Begeerte en Het Paleis over Leonard Nolens.

→ → Johan brengt een fragment mee uit Titaantjes van Nescio.

foto links Lieve Joris © Patrice Normand

foto rechts Johan Leysen © HBvL